kiedy Mały Gnój wysypał go z pudełka, wzbił <br>się w niebo tak nagle, że nie było mowy, żeby <br>go złapać.<br><br>Inżynierowa rozpinała między drzewami <br>gruby sznur nawinięty na drewnianym krzyżu. <br>Wchodziła na stołeczek i okręcała sznurem <br>pnie drzew nad sękami.<br><br>- Dobrze, że pani polała! - zawołała <br>do Stróżki. - Nie będzie się kurzyło, mam dużo <br>białych sztuk!<br><br>- W taki gorąc raz dwa uschnie! Patrz pani, ile <br>śmieci, jeszcze dziś nie przyjechali.<br><br>Inżynierowa strzepywała zbędne krople <br>z wyżętej bielizny i wspinając się na palce <br>wieszała na sznurze.<br><br>Nagle stanęła i w napięciu nasłuchiwała <br>dalekich odgłosów burzy.<br><br>- Słyszy pani? - zawołała znów w stronę <br>Stróżki.<br><br>Mały