rozwijały się wówczas słabo. Jedynie trzy z nich - Wilno, Troki i Kowno, można było w XIV stuleciu nazwać wielkimi. Nad Wilnem - stolicą państwa malowniczo położoną wśród wzgórz i lasów, u zbiegu rzek Wilii i Wilenki - wznosiły się dwa hospodarskie zamki warowne. Poniżej stały "kamienne domy książęce i bojarskie, stajnie i kuźnie wielkoksiążęce". Dość licznie osiedlali się tam Rusini, zakładając odrębną dzielnicę zwaną ruskim miastem. Wielu było także Niemców, napływających głównie z pobliskiej Rygi, oraz ludności polskiej.<br>Miasto podległe bezpośrednio władzy wielkiego księcia stanowiło wówczas duży ośrodek handlowy; wymieniano tam bogactwa ziemi litewskiej - futra i wosk, na towary sprowadzane z zagranicy - broń