a może i - dobrze znany z innych stron tego kraju - chaos i bylejakość. Ci, którzy mają trudności z uzasadnieniem krytyki, powiadają po prostu, że Brasilia nie ma duszy.<br>Oto w tle piramidy Teatru Narodowego wznosi się ogromna ściana, od podstaw po dach pokryta kolorowymi reklamami. Między dzielnicami mieszkalnymi, sektorami i kwadrami (dwieście na dwieście metrów), puchną i zagęszczają się uliczki sklepów i restauracji. Gdzieś w sektorze północno-wschodnim wznoszą się nowe hotele, banki i szpitale tak zwanej Nowej Urbanizacji, jakby - na pewno wbrew koncepcji twórców Brasilii - przeniesione przed chwilą z S~ao Paulo. Po drugiej stronie sztucznego jeziora Paranoa powstała bez