problem, w szczególności symetrię cechowania i symetrię lorentzowską). Okazuje się, że tak może nie być: miara w całce po trajektoriach może w pewnych przypadkach nie dać się uzgodnić z symetriami teorii klasycznej, na przykład wtedy, gdy wśród pól . są chiralne fermiony albo tensory samodualne. W takim przypadku mówimy, że teoria kwantowa ma anomalię. Anomalię tę można określić następująco: przy transformacji cechowania <br>&lt;gap&gt;<br>&lt;page nr=105&gt;<br>Dla teorii bez anomalii działanie efektywne jest niezmiennicze ze względu na transformacje cechowania i anomalia A znika. Ponieważ działanie efektywne jest całką po całej przestrzeni, w przypadku D wymiarów możemy napisać <br>&lt;gap&gt;<br>gdzie C[.] jest współczynnikiem (opisanym na końcu tego paragrafu