warknął oficer nieco łagodniej. - Nie wierzę ci, choćbyś się klął na świętości!...<br>Pewno, drabie, przy szklance gdzie skrzywdziłeś głupim słowem wielkiego księcia, co?... Ale ja cię tu utrzymam, kanalio!<br>W tym stylu wysłuchał Kazimierz jeszcze kilku równie dosadnych zapewnień pana kapitana - - po czym odmaszerował pod nadzorem przywołanego starszego żołnierza do kwater kompanii.<br>Tegoż dnia jeszcze otrzymał mundur, kaszkiet, lederwerki i rynsztunek tudzież rozstał się z owłosieniem czaszki, co ze względu na mroźną porę roku było zgoła dotkliwą niespodzianką...<br>&lt;page nr=193&gt; Ostry warkot bębna zadudnił z dołu rozgłośnie; aż zatrzepotały od tego rudymi języczkami płomienie lamp olejnych rozświetlających korytarz. Gdy umilkł, długo jeszcze dygotało