nieodłączny tubus. - Ni o sekundę za wcześnie. Masz dobre wyczucie dramatyzmu, Geralt. Powinieneś pisać sztuki dla teatrów!<br> Zamilkł nagle. Bycza Głowa pochylił się w siodle, oczy mu zabłysły.<br>- Wicehrabia Julian?<br>- Baron de Peyrac-Peyran?<br> Zza dębów wyłoniło się następnych dwóch rycerzy. Jeden, w garnczkowym hełmie ozdobionym wielce udatną podobizną białego łabędzia z rozłożonymi skrzydłami, prowadził na arkanie dwóch jeńców. Drugi rycerz, błędny, ale praktyczny, przygotowywał stryczki i wypatrywał dobrej gałęzi.<br> - Ani Słowik - Angouleme zauważyła spojrzenie wiedźmina - ani SchirrŁ. Szkoda.<br> - Szkoda - przyznał Geralt. - Ale spróbujemy naprawić. Panie rycerzu...<br> Ale Bycza Głowa - czy raczej baron de Peyrac-Peyran - nie zwracał na niego uwagi