płynie - w poetę wpatrzony.<br>Widzi jego niezdolność do zarobkowania<br>I to, że się za snami tak pilnie ugania!<br>Stwierdza, z zgrozą, że w chacie - nędza i zagłada -<br>A on w szale występnym wiersz śpiewny układa!<br>I Bóg, wsparty wędrownie o srebrzystą krawędź<br>Obłoku, co się wzburzył skrzydłami, jak łabędź -<br>Z łabędzia - do poety, zbłąkanego we śnie -<br>Uśmiecha się i pięścią grozi jednocześnie! -&lt;/&gt;<br>&lt;div type="poem" sex="m"&gt;&lt;tit&gt;URSZULA KOCHANOWSKA&lt;/&gt;<br><br>Gdy po śmierci w niebiosów przybyłam pustkowie,<br>Bóg długo patrzył na mnie i głaskał po głowie.<br><br>"Zbliż się do mnie, Urszulo! Poglądasz, jak żywa...<br>Zrobię dla cię, co zechcesz, byś była szczęśliwa.''<br><br>"Zrób tak, Boże - szepnęłam - by