dzieci. Wiedział, co się wokoło niego dzieje, ale nie widział nic. "Tam gdzieś, zdaje się na Ťdrugim prawo, leży jedno masło i topnieje - trzeba je oddać do bufetu. A ciastko, to, które upadło na ziemię, jest ukruszone - kasjerka z pewnością go nie przyjmie; chwyci je kościstymi palcami i rzuci na ladę: ŤCo to jest! Co to jest! Takie ciastko, to niech se pan zjiii!ť Trzeba, go będzie jednak oddać, może nie zauważy, że jest ukruszone. Ale nie chciało mu się ruszyć z miejsca - było mu dobrze tak stać.<br>W pewnej chwili skierował wzrok na lustro wiszące naprzeciw bufetu. Widział w nim kawiarkę