prowadzony w wyznaczonym sektorze. Boczny zaporowy ogień skrzydłowy prowadzi się celownikiem 6, gdyż wtedy wierzchołkowa toru pocisków znajduje się w odległości 300 m i wynosi około 1,1 m. Teoretycznie w płaskim terenie atakująca piechota powinna być wówczas rażona na całej długości - torów pocisków. Ogień taki stosuje się w celu łamania ataku nieprzyjaciela lub zmuszenia go do zatrzymania się przed przednim skrajem, a następnie zniszczenia. Zaporowy ogień skrzydłowy prowadzi drużyna ckm ze stanowisk ogniowych dobrze ukrytych i zamaskowanych. <br>Przygotowanie ciężkich karabinów maszynowych do wykonania ognia bocznego w zaporze głównej polega przede wszystkim na gruntownym rozpoznaniu terenu, a zwłaszcza wycinka (sektora), w