i nienawistny był mu rycerz Henryk z nadmotławskiego zamku. <br><br><br>*<br><br>A gdański komtur chodził w tym czasie niespokojnie po swojej komnacie. Patrzał to w gotyckie okna, za którymi ciemniał las okrętowych masztów, to na swoją wiszącą na ścianie tarczę z rudym jastrzębiem i gniewnie marszczył brwi. W sklepionych piwnicach zamczyska szczękali łańcuchami więźniowie, ale nie brzęczało złoto. Skrzynie skarbca świeciły dnem, a na budowę ogromnego kościoła potrzeba było coraz więcej pieniędzy.<br>- Co robić? - zapytał w końcu rycerz zatrzymując się przy stole, za którym siedział opasły mnich w czarnym habicie. - Poradź, ojcze Bertoldzie. Ty, który przeczytałeś więcej mądrych ksiąg, niźli masz włosów w