w dramatycznym przedstawieniu &lt;name type="tit"&gt;"Miłość Fedry"&lt;/&gt; gra rolę trudną do ustalenia, już w pierwszej scenie wkłada prawą dłoń do, by tak rzec, wnętrza gustownych, elastycznych, czarnych gatek, zwija ją w pięść, po czym wykonuje ruchy, jakby kogoś w ciemię walił.&lt;/&gt;<br>Napięcie powoli rośnie. Artyście dramatycznemu oczy zaczynają z orbit wychodzić, jego łapa w gaciach łapie rytm zdumiewający. My - widownia nadwiślańska - kciuki za Wójcika trzymamy, śpiewamy w duchu: "&lt;q&gt;Polska gola, Polska gola, taka jest kibiców wola!&lt;/&gt;". Koleżanka, którą do teatru wziąłem, żeby się ździebełko życia nauczyła - patrzy na mnie z politowaniem. W oczach jej pała fraza: "&lt;q&gt;Żal mi ciebie...&lt;/&gt;".<br>Cóż miałem czynić? Prać