to stąpnął butem w ciało potwora: miękkie " jak worek plew". Wydostawszy się na zewnątrz, chciał biec, ale nie śmiał się odwrócić. Krok za krokiem, przebył całą drogę od zabudowań gospodarczych do swoich drzwi, a trzy potępieńcze głowy cały czas wiły się tuż - tuż na tym niskim korpusie bez nóg. Ledwo łapał oddech i przewrócił się w progu. Dostał zaraz silnej gorączki, a przecież to razem nie trwało dłużej niż kwadrans i niczego dotąd nie brakowało jego zdrowiu. Możliwie, że jak przypuszczała babcia Misia, objawił się duch mahometanina pochodzący z pagórka Tatarski Cmentarz. Pamięć o jeńcach tatarskich , pracujących bardzo dawno temu w