przełożonego i zadań sąsiadów. Do czego może to prowadzić przekonaliśmy się w tragiczny sposób w 1939 r. Zamiaru ani decyzji nie trzeba meldować przełożonemu, chyba że w sposób oczywisty odbiegają one od intencji stawiającego zadanie. Podobnie przedstawia się problem kontroli. Nie jest to ciągła obecność przełożonych i sprawdzanie czynności podwładnych, lecz nadzór służbowy polegający na obserwacji efektów ich działalności. Wychodzi się przy tym z założenia, że jeżeli ktoś został wyznaczony na stanowisko, to oznacza, iż ma do tego odpowiednie przygotowanie i predyspozycje oraz ponosi pełną odpowiedzialność za uzyskiwane rezultaty. Nie narusza się więc jego kompetencji, a jednostkom na poligonach i w