niosących zapach czynu. Padłem na kolana i zapłakałem. Nie mogę, nie mogę inaczej, muszę wracać. Wstałem i pobiegłem szybko do namiotu. Wyjąłem z pugilaresu karteczkę i napisałem:<br>"Jasiek. Nie zrozumiecie mnie nigdy, ale ja muszę zniknąć. Wierzcie, że tak musi być. Nie zapomnijcie o wszystkim, co wam mówiłem. Pamiętajcie o legionie. Musicie go stworzyć we dwójkę. Musicie walczyć za Polskę, Francję i świat cały i musicie zwyciężyć. Wspieraj Francuza swoją mocą, szlachetnością i bezinteresowną miłością spraw wiecznych. Zdaj się na jego zręczność i roztropność. Niech cię Matka Boska Częstochowska ma w swojej opiece i niech was Bóg prowadzi".<br>Taką samą karteczkę