co pierwsze przyszło mi do głowy. Tuż przed nosem napastnika pojawiła się żelazna krata. Zaskoczony, potknął się, przeleciał przez nią jak przez powietrze (bo też tym była). Łapiąc równowagę, zrobił jeszcze ze trzy kroki, znów się potknął, upuścił miecz, który wbił się w ziemię. Wojownik zrobił "tygrysa" przez głowę i legł między smoczymi łapami. Widowisko trwało około pięciu sekund. Pożeracz Chmur przyglądał się temu ze zdumieniem i pewną dozą rozbawienia. Zupełnie inne odczucia musiał mieć ów mężczyzna, gdy zobaczył nad sobą rozwierający się z apetytem ogromny pysk pełen zębisk spiczastych jak sztylety. Wciąż widzę jego zbielałą z przerażenia twarz, pokreśloną sinymi