kiedy do chorego idzie kapłan z Panem Bogiem... Synu, godnie było, godnie... <br>I w dymie twarz swoją kryje, nie patrząc na Hansa, który głowę opuścił na piersi. <br><br>Kiedy wyszedł, skręcił w stronę rzeki. "Dlaczego tędy, a nie na łąki? Może dlatego, że bunkier i olszyna utożsamiły mi się definitywnie z legowiskiem miłosnym? Jak on to powiedział? Że "w górze, jak na dole, a na dole, jak w górze"?"<br> Rzeka przynajmniej jest czysta. Przystanął, bo jakby usłyszał zaprzeczenie. "Tu widziałem śpieszącego chyłkiem emeryta z wiatrówką w ręku po okaleczeniu gawrona". <br>Po niedawnej ulewie rów biegnący wzdłuż muru pełen był wody. Szedł dalej