ocen nie będzie. Hurra, entuzjazm. I nagle cisza. A wreszcie czyjeś nieśmiałe pytanie: - To co będzie? Przecież my się przestaniemy uczyć! No to trudno - mówię - ale ja nie chcę, żebyście się uczyli ze strachu. Widziałem, że jest im czegoś żal, bali się wzięcia odpowiedzialności za siebie, za własną naukę. Nauczyciele lękali się utraty znaczenia. Rodzice - że nie sprostają nowej sytuacji, że ona ich przerasta. Moja rezygnacja z oceniania wywołała pytania nawet profesjonalnych psychologów: - A czym pan to zastąpi? Mnie po prostu upokarza metoda kija i marchewki.<br>Nasze poruszanie się po ziemi nieznanej wywołało nieuniknione potknięcia, baliśmy się, że te potknięcia zostaną przez