chyba wszystko.<br>Tego samego dnia wysłałem do naszej ambasady w Paryżu pismo i dokumenty Kiry, prosząc o załatwienie niezbędnych formalności.<br>Wieczorem Garraud, jak gdyby nigdy nic przyszedł do mnie, zadzwonił na pokojówkę i kazał przynieść koniak oraz kieliszki. Po chwili zjawili się też nasi przyjaciele: du Crochet, Amblard, Adler oraz lekarka z oddziału kobiecego, pani Chavance. Gawędziliśmy bardzo wesoło, du Crochet był w świetnym nastroju, chociaż przed godziną pacjent umarł mu na stole operacyjnym. Pani Chavance opowiedziała nam swoje ciekawe przygody w Algierii, kiedy to cały lazaret francuski dostał się do niewoli, po czym wszystkie pielęgniarki wyszły za mąż za Algierczyków