a ona czuła, że gra dla niej. Tylko dla niej na całym wielkim świecie. Każdy dźwięk zapadał w głąb niej, przenikał do jej duszy, wypełniał ją miłością i muzyką. A potem płynęli łódką albo szli na spacer, śmiali się i żartowali, Joanna nie poznawała samej siebie, skąd w niej taka lekkość i swoboda, opowiadała mu o swoich korytarzach i o liszkach, o Helenie, o szkole i wstrętnym Dzięciołowskim, a on opowiadał jej o sobie, o Akademii, o obrazach, które chce namalować, o pracy, o motorze, który sam wyremontował, o małej siostrzyczce, która go zachwyca, ze strzępów rozmów na łódce Joanna tworzyła