do nas tyłem - czarno ubrana kobieta z czarnymi włosami, w czarnej pelerynce, w czarnych pończochach - wyglądała jak prostytutka, albo jak obłąkana lub święta. Nie wiem, kim była i dlaczego tak uparcie stała w bramie przypominającej nagrobek. W bramie wydzielonej z reszty architektury, przywiezionej skądś i dolepionej do tej niewinnej, letniej, lękliwej całości... Brama wraz z kobietą stawała się centrum nieruchomości... Pole grawitacyjne czarnej bramy chwyta czarną kobietę, jak sieć pajęcza czarnego pająka chwyta czarną muchę... I mucha tkwi potem martwa i wysuszona... od dawna... czy zjedzona przez pająka, czy niezjedzona - tego nie wiemy... I tak tkwiła w bramie - najpierw widoczna od