swego towarzystwa.<br>Szedł po wieczorniejącym mieście sam nie wiedząc dokąd. Co krok zastępował mu drogę kobiecy śmiech z ulicznych kawiarni, oczy zapalały się barwnymi błyskami neonów odbijających się w różnokolorowym lakierze samochodów ciągnących rzędami przez Pola Elizejskie: Udana przemytnicza wyprawa zamiast satysfakcji zostawiła po sobie jakąś nudę i czczość, jak leniwe wieczory hamburskie. Wypchany portfel zaprawiał nudą wszelkie perspektywy wieczoru, pewne jak noc małżeńska. "Pokazać im te franki, a zaliżą na śmierć..."<br>Powoli zniosło go w stronę Montmartreu. Fale ludzkie pieniły się i tutaj koronkami falbanek, ale stromizny uliczek pozwalały na swobodny oddech. Usiadł na jakiejś ławce. Przez chwilę miał wrażenie