czub na szczycie. Czarna prawie-krynolina, ale krótka spódnica, nogi gołe. Na lewo stoi On, ubrany tak jak trzej związani ludzie w ilustrowanym wydaniu "Robinsona". Trykorn, buty z wywiniętymi bardzo szeroko cholewami (XVIII w.), w ręku dubeltówka najgorszego systemu. Właśnie nabija, zwrócony prawym tyłobokiem do widowni. Czerwone zachodzące słońce z lewej strony. Niebo pokryte fantastycznymi chmurami<br> KURKA<br> z łagodnym wyrzutem<br>No - może trochę prędzej.<br> EDGAR<br> kończąc nabijać<br>Dobrze - zaraz, zaraz.<br> składa się i celuje do niej - pauza<br>Nie mogę. Psiakrew!<br>&lt;page nr=70&gt;<br> Opuszcza strzelbę<br> KURKA<br> jak wyżej<br>Męczysz mnie i siebie niepotrzebnie. Wszystko już było zdecydowane. Miałam wrażenie, że nareszcie po długich mękach