zmuszałby do stosowania wysoce paradoksalnych reguł wnioskowania, jeśliby się oceniało te reguły za pomocą wskaźników skuteczności wzmiankowanych na początku niniejszego artykułu. Przyjmuje się wobec tego inne rozwiązanie.<br> Postuluje się mianowicie, by skuteczność d przy założeniu, że hipoteza zerowa jest prawdziwa, była równa 1.d , gdzie d jest dowolnie wybraną małą liczbą dodatnią: e(dix) = d. I stosuje się taką regułę d - jeśli istnieje - której skuteczność jest maksymalna w klasie D\ reguł spełniających warunek sformułowany wyżej: e(dix) Ł e(dix) dla wszelkich x i dla wszelkich d ­ D\. W literaturze statystycznej regułę taką nazywa się jednostajnie najmocniejszą na poziomie istotności 1.d