odparła niechętnie:<br>- Wcale nie przychodzę. Nie zaziębię się. Mnie ciepło. I nie oglądając się, obrażona, odeszła w stronę domu, on zaś wsiadł z powrotem na konia i błąkał się na nim w tę i w tę stronę, patrząc z dala, jak szła.<br>Nazajutrz o tej samej porze podjechał do cmentarza linijką. Pani Barbara siedziała koło mogiły na ziemi w śniegu i Bogumił zadrżał, gdyż wydało mu się, że śpiewa. Szedł ku niej z bijącym sercem, lecz nie, to wiatr tak nucił w zaroślach.<br>- Znów tu jesteś - rzekła powstając na jego widok.<br>- Dziecko moje - zawołał składając ręce. - Między grobami niepodobna jest żyć