zresztą tylko jego zasoby mogły wystarczyć na pokrycie ogromnego wergeldu saskiego nobila. Aby nie płacić i nie ryzykować zemsty, należało zerwać stosunek ojcowskiego mundu, łączący pana z litem. Trzeba więc było zabójcę całkowicie wyzwolić, czyniąc go, jak to zapisano w edykcie Rotariego, "amund, czyli obcym względem siebie".<br>Od tej chwili lit ponosił konsekwencje swojej zbrodni jak człowiek wolny: krewni ofiary nie mieli już prawa mścić się na jego panu, lecz tylko na samym sprawcy zabójstwa i na jego naturalnych krewnych. Tyle właśnie znaczyły słowa o zemście "na nim i na pozostałych siedmiu jego krewnych". Przy okazji Prawo Sasów rzuca światło na