się raczej złożonością niż prostotą. Wydaje się, iż w najlepszym razie wartościowaniom etycznym można by było przypisywać reprezentację liczbową na podstawie autorefleksji osobnika wartościującego, który starałby się rzetelnie określić własną decyzję w odpowiednio dobranych sytuacjach fikcyjnych. Pomiar doświadczalny w ścisłym tego słowa znaczeniu nie dałby się chyba przeprowadzić. Zatem i literalna interpretacja modelu decyzyjnego w kategoriach etycznych nie byłaby możliwa. Nie likwiduje to oczywiście przybliżonej stosowalności tego modelu, który zresztą i w innych dziedzinach badań nad postępowaniem ludzkim pełni taką właśnie rolę, funkcjonuje mianowicie jako schemat, którego parametrom nadaje się wartości liczbowe w trybie oszacowania dalekiego od dokładności.<br> Najpoważniejszą jednak przeszkodę