indywidualnej, ale także sposobem uczestnictwa w duchowym życiu wspólnoty.<br> Mówiąc o tych pisarzach trzeba pamiętać, że ich (z reguły nie najlepsze) utwory z lat osiemdziesiątych wieńczyły twórczość o bogatej i burzliwej przeszłości. Była to niejednokrotnie twórczość z wyrzutami sumienia i silnymi urazami do "ślepych wiar". Lecz przede wszystkim była to literatura, która - poprzez rewoltę zainicjowaną na przełomie lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych - usiłowała odzyskać swoją niezależność, prawo do artystycznego eksperymentu, do krytyki i rewizji naszych rodzimych mitów historycznych czy stereotypów wyobraźni. W rewolcie owej uczestniczyło wielu pisarzy uznanych potem za "autorytety moralne" dziewiątej dekady (m.in. Jan Józef Szczepański, Kazimierz Brandys, Andrzej