siepaczy popisujących się bezczelnie swą brzydotą. "Zobaczyć te ich dekoracje, do czego to podobne. W południe, bo teraz zajęci montażem". <br>Szedł i za każdym krokiem rosło w nim przekonanie, że po czterech dniach pobytu przesiał ziemię i ludzi i że na dnie sita zostały sprawy ważne: miejsce i ludzie­świadkowie, loch ojcowego bunkra i trzech wtajemniczonych: ksiądz Joachim, stary Szubadko i Polak. Ujrzał to jak holenderski kartograf. Na jasnozielonym arkuszu stoją w rogach równobocznego trójkąta trzy figurki: czarny proboszcz, biało­czerwony dziennikarz i piwnorudy Szubadko. I on, Hans Ertmann, kreśli od stóp każdego z nich czerwone linie w stronę bunkra zaznaczonego