najciężej.<br>Jesienią i zimą praca trwała dużo krócej, zgodnie z czasem słonecznym, i była bez porównania lżejsza. Nie zmieniała się tylko pora udojów.<br>Kiedy ucichły ostatnie głosy i kroki ludzkie, zapadała cisza. Śnieg pokrywał wszystko niebieskawą bielą, niebo wydawało się bardzo wysokie i dalekie. Na zamarzniętych jeziorach z hukiem pękał lód i rano można było odnaleźć długie rysy na jego szklanej powierzchni.<br>Do zimowych zajęć należało cięcie trzciny. Służyły do tego wycinaki o bardzo prostej konstrukcji. Dwa cienkie drążki o długości ponad metra, rozstawione na szerokości ramion dorosłego mężczyzny, połączone skrzyżowanymi listwami, opatrzone były na dole szerokim, ostrym nożem. Wycinak sunęło