du Gouter, a potem wyżej na Mont Blanc. Na razie w idealnej ciszy pokonujemy skaliste piargi. Kiedy odpoczywamy przy symbolicznym grobie niemieckiego alpinisty, patrzącego na nas beznamiętnie z porcelanowej fotografii umieszczonej na krzyżu, kolejka turystów już wyruszyła. Z tej odległości wyglądają oni jak długa stonoga mozolnie pełznąca pod górę. Mały lodowiec leżący u stóp schroniska Tete Rousse daje nam przedsmak tego, co spotkamy powyżej 4.000 m n.p.m. Na dzisiaj pozostało jeszcze pokonanie skalistego żebra podchodzącego pod samo schronisko. Ruch na nim przypomina szlaki tatrzańskie. Co chwila słychać górskie pozdrowienia w różnych językach. Ostatni krok na żeberku to zarazem