kreśląc odcinki proporcjonalne do długości fali i żądając przytem, żeby widmo widzialne zajmowało 4 cm. długości, smuga widma całkowitego opasałaby kulę ziemską 75 razy, Widzimy stąd, że graficzne przedstawienie widma w skali normalnej jest absolutnem niepodobieństwem. Dlatego też w tablicy I. (wklejonej osobno na początku numeru pisma), użyta została skala logarytmiczna: odcinki są proporcjonalne do logarytmów długości fal, wyrażonych w jednostkach °Angström'a (jednostka °Angströma = 10 &lt;^&gt;-8&lt;/^&gt; cm). Czytelnik zechce się rozejrzeć w tej tablicy; rzuci mu się w oczy, że widmo widzialne stanowi niezmiernie małą cząstkę widma całkowitego.<br>Uczynimy teraz przegląd poszczególnych części widma, podając najbardziej charakterystyczne cechy każdej z nich