rzeczywistość 'absolutnie sprzecznej samotożsamości'. Prawdą jest więc <br>jedynie paradoks, czyli sąd sprzeczny jednowymiarowy. Ze struktury 'absolutnie <br>sprzecznej samotożsamości', w której "jedno jest wszystkim, a wszystko <br>jest jednym" wynika zasada współodczuwania ('wielkie miłosierdzie'), będąca <br>podstawą wszelkich etycznych wartości. Przepaść między myślą a istotą <br>rzeczywistości może być przekraczana, jeśli nastąpi przejście od logiki <br>formalnej do 'logiki paradoksu'. W 'nihilizmie paradoksowym' nie ma <br>celowości w sensie założonego z góry planu, są natomiast cząstkowe cele <br>wynikające z ciągłego samotworzenia rzeczywistości 'absolutnie sprzecznej <br>samotożsamości'. Sprzeczność jest bowiem źródłem nieustannego ruchu (a <br>więc także nieustannych zmian). <br>Tak duże różnice między definicją Passentiego a 'nihilizmem paradoksowym' <br>wynikają z