napływem kapitału. W efekcie rezerwy walutowe państwa (tzw. aktywa zagraniczne netto) stale rosły, powiększając się w latach 1995-1999 o 7 mld USD. A zatem w pewnym uproszczeniu można powiedzieć, że mimo wzrostu deficytu obrotów bieżących nic złego się nie działo. A nawet przeciwnie, dzięki atrakcyjności inwestycyjnej Polski i atrakcyjności lokacyjnej złotego napływający kapitał pozwalał nam inwestować i konsumować więcej, niż wytwarzaliśmy. Mogliśmy to robić w błogim spokoju, że nie pogarszamy bezpieczeństwa finansowego kraju. Były jednak dwa powody do zmartwień. Pierwszy to tempo narastania deficytu, a drugi to fakt, że w latach 1996-1998 powodowany był on w całości przez pogarszanie