ich pozostałością). Umożliwiło to znaczne zróżnicowanie torbaczy w trakcie paleocenu. Udokumentowane jest występowanie torbaczy w eocenie Antarktydy; przez nią torbacze opanowały Australię. Najstarsze ich szczątki znane są tam od miocenu, ale ówczesna ich różnorodność wskazuje na dłuższą ewolucję. Torbaczom australijskim udało się przetrwać do naszych czasów. Zapis kopalny ewolucji ssaków łożyskowych sięga w głąb późnej kredy (co najmniej do koniaku; Daulestes). Wyodrębniły się już wówczas główne gałęzie rozwojowe (ryc. 16.12, 16.13), choć wciąż niewiele się różniły pokrojem i trybem życia od współwystępujących torbaczy (z powodu krótszego pyska mniej było zębów policzkowych). Ich zróżnicowanie nie było zapewne większe niż różnorodność