Wprowadzenie" do książki zbiera skwapliwie każdy strzępek materiału dowodowego dla udowodnienia tezy, że tak naprawdę, to Jewtuszenko tylko z pozoru świetnie prosperował, wydawał książki w milionowych nakładach, co chwilę wyjeżdżał na Zachód, a w przerwach między tymi zajęciami odbierał nagrody państwowe z rąk Chruszczowa, Breżniewa, Andropowa i Czernienki. Pod tymi łudzącymi pozorami kryła się zupełnie inna prawda: prawda o Jewtuszence-bezprzykładnym śmiałku, którego brawura osiągała stopień ryzyka wręcz samobójczy.<br> Todd sporządza nawet dla nas specjalny spis 14 (słownie czternastu) przykładów heroizmu poety. Oto jeden z nich: "Gdy w 1971 aresztowano Sołżenicyna, Jewtuszenko zadzwonił do szefa KGB, Jurija Andropowa, i oznajmił mu