parku który obmacuje ścianę domu <br>spotkaliśmy się wszyscy razem <br>nie mogłem poznać moich przyjaciół <br>każdemu wyrosła nowa twarz <br>zasadziliśmy zielone drzewko <br>symbol jeszcze zupełnie ciepłej awangardy <br>w tym słonecznym dniu podałem rękę prawdzie <br>mieszkała w zupełnie innej części miasta <br>chorowała na dziecięcą chorobę naiwności <br>oddałem się jej bez reszty <br>niechaj ludzie obudzą się wreszcie śpiewały "Dżamble" <br>na trzecim piętrze żółtej kamienicy <br>zacząłem od początku uczyć się ciemności <br>(zielone drzewko było tylko podarunkiem <br>złożonym młodości) <br>obmyślałem formę nie było to zadanie trudne <br>ogród w którym tworzyliśmy nową konstytucję <br>był malutki jak koszyk z grzybami <br>wstań &lt;page nr=20&gt; <br>dokąd iść nie kalecząc sobie języka<br>dokąd