leżącego na dnie ciała, stopa jej umykała w popłochu, ale z wolna przyzwyczaiła się traktować wszystko co na dnie, jako naturalne oparcie. Kiedy gdzieś daleko z przodu obrócił się w ich stronę przewodnik z zapaloną latarką na piersi, okrągła, lśniąca wilgocią powierzchnia kanału przeraziła jak wymierzona w głowę naoliwiona ogromna lufa niesamowitego działa.<br>- Gdzie jesteśmy?<br>Echo zogromniło jej głos.<br>Panicznie uciszana: "Nad nami Niemcy!" - ruszyła dalej. "Nad nami Niemcy!"<br>- Niski kanał... - biegnie od przodu ostrzegawczy szept.<br>"Teraz - myśli Niteczka. - Już nie mogę. Postawię go pod ścianą, może mu ktoś pomoże" Z męką obraca twarz, równocześnie od czoła miga latarka. Pochyla się