Normandie" - napawającą mnie radością i dumą - objąłem służbę na mostku o godzinie dwunastej, pośrodku Atlantyku, przy słonecznej i bezwietrznej pogodzie oraz nie dającej się zbytnio odczuwać martwej fali. Dwie i pół godziny wachty zbiegły bez żadnych nowych wrażęń, do których nie można było zaliczyć nawet powrotu kapitana Domejki-Pacewicza z lunchu. Słowo to na "Kościuszce" od czasu wycieczki na fiordy Norwegii przywodziło na pamięć jego "nieważność", odkrytą przez jedną z pasażerek, która po spożyciu pierwszego lunchu oznajmiła głośno na pokładzie swoim znajomym.<br> "Ach, co za przesada w reklamach o rozkładzie dnia na statku. Napisali wszędzie 1unch (słowo to wypowiedziała tak, jak