daleko od założeń ustawy cukrowej. Holdingi stały się obszarem silnej walki politycznej, miejscem, w którym kategoria kapitalizmu politycznego znalazła bodaj swoją najlepszą egzemplifikację. Cztery holdingi i ponad 60 zależnych cukrowni oferowały ok. 200 miejsc w radach nadzorczych, co w końcu lat dziewięćdziesiątych, przy stale malejącym zakresie sektora państwowego, stanowiło ważny łup polityczny. Po zmianie rządu w roku 1997 nastąpiła pełna wymiana tych rad, obsadzonych poprzednio - również w pełni - przez koalicję SLD-PSL. W tej sytuacji nie było żadnych motywów do działań restrukturyzacyjnych, a szczególnie prywatyzacyjnych, a wszyscy decydenci byli zainteresowani utrzymywaniem status quo.<br><br>&lt;tit&gt;2.5.Próby przekształceń własnościowych sektora cukrowniczego&lt;/&gt;<br><br>Prywatyzacja