ani na chwileczkę. Gdy już świtało, układaliśmy się do snu.<br>Obudził nas dźwięk telefonu i potworny kac gigant... Cholera! To dzwoniła rodzinka zapowiadając dzisiejsze popołudniowe odwiedziny. Myślałam, że dźwigiem nie wstanę z łóżka. Czułam się potwornie. Głowa ciążyła, w oczach tony piasku i chyba pokłóciłam się z przyciąganiem ziemskim... Kochany mężuś przygotował mi śniadanie i podał je do łóżeczka, rozbudzając mnie tysiącem pocałunków i obdarowując uśmiechami, pieszczotami i czułymi słówkami. Czyż on nie jest wspaniały? Po pysznym śniadanku zdrzemnęliśmy się jeszcze chwilkę, lecz potem trzeba było wstać i przygotować się na wizytę gości. W domu pobojowisko! Gdy tylko wystawiłam jedną nogę