niego nie zwraca. W końcu trener sam klaruje sytuację:<br><br>Czułem senność i nie widziałem powodu, żeby się jej nie poddać. Z satysfakcją czułem, jak uwalniam się od odpowiedzialności za grupę.<br><br>Grupa znów wraca do rozważań, co by tu zrobić i dlaczego nie wychodzi realizacja pomysłu z przywitaniem się.<br><br>Teoś:<br><br>- Nie ma szefa... to wybierzmy kierownika organizacyjnego.<br><br>Paweł:<br><br>Nie w porządku są osoby, które powiedziały, że chcą coś robić, a potem wycofały się...<br><br>Magda:<br><br>Przecież nie wszyscy wszystko muszą robić, a my czekamy na wszystkich...<br><br>Przerywa to Justyna, która podchodzi do Zuzanny i wita się z nią. Tym razem grupa idzie za