państwa Roszków.<br>Siedzieliśmy właśnie z najlepszą z żon, zapatrzeni w biszkopt nabierający rumieńców w piekarniku.<br>- Tak ładnie rośnie - zauważyła z właściwą sobie inteligencją. - Może zaprosimy Roszków? Wypijemy herbatę, zjemy po kawałku biszkopta i jak zwykle poobmawiamy znajomych.<br>- Pójdę do sklepu po słone paluszki - zaoferowałem się. Moja wrodzona dobroć i gościnność ma pewne granice, których przekraczać nie wolno. Tą granicą jest właśnie częstowanie gości biszkoptem najlepszej z żon. Od lat rosło we mnie niezłomne przekonanie, że mogę podać gościom awokado z krewetkami, ba, nawet kaczkę po pekińsku, ale biszkopt spożywam w ciszy i oderwaniu od świata. Zresztą - przekonuję siebie - goście z pewnością