Kiernacki odżałował trzeci pocisk i wpakował go dla pewności w boczną szybę wpadającego na fontannę wozu. Potem, zgięty wpół, pobiegł ku drzwiom.<br>Kucał przy zlewie, kiedy przez okna posypały się kule. Dziesiątki.<br>Było gorzej, niż przewidywał. Ale jeszcze nie beznadziejnie.<br>Skupili się na kuchni. Po pierwszym odruchu strzelali rzadziej i mądrzej.<br>Zdążył dobiec do świetlika, nim wystrzelali magazynki i pochowali głowy, by gdzieś pod osłoną przeładować broń.<br>Klucznika w ogóle nie zauważył, za to ten drugi sam znalazł się na wprost lufy wista. Strzelił niemal bez zastanowienia. Efekt był taki, jak zazwyczaj bywa - szyba poległa, ale oddalony o czterdzieści metrów mężczyzna