tak stali, śmiali się i pławili w czystej zmysłowości, i cieszyli się dniem, i znów coś zdawało się rosnąć do tego tajemniczego ludycznego centrum, które rozwiązuje jakieś skomplikowane zadanie postawione jednocześnie przez sfinksa z rozłożonymi szeroko udami - ludziom i miejscu... Ale czy nie zakrywa wtedy taki biały jak popiół człowiek, mag, kapłan, błazen, człowiek z innej epoki - tego, co najistotniejsze?... czy oni nie uzurpują sobie, że są przybyszami z nierzeczywistości, że są żywymi rzeźbami z ery Wodnika... coraz częściej się pojawiają i dostają za to pieniądze... Ten dzisiejszy zarabiał rekordowo... A oni wszyscy - dookoła? Dokąd doszli, co się z nimi dzieje