finał "realnego socjalizmu", wyczerpanie narodu i utrata cierpliwości zbiegały się z przemęczeniem wszystkich czynnych dotychczas sił twórczych, z wyczerpaniem wszelkich będących w użyciu środków wyrazu i literackiej symboliki... I z drastycznym włamywaniem się do literatury najmłodszej generacji, stanowiącej wielką niewiadomą... Żeby wypowiedzieć nadzieję, że naród nasz może nie jest już magmą, nie jest miazgą, że "&lt;q&gt;naród jest jak lawa&lt;/&gt;", Konwicki robi z Mickiewiczowskich &lt;name type="tit"&gt;Dziadów&lt;/&gt; film pt. &lt;name type="tit"&gt;Lawa&lt;/&gt;.<br>Finał epoki, który zaczął się w połowie lat siedemdziesiątych, w stanie wojennym zaostrzył i jaskrawo uwidocznił kłopoty z "wyrażalnością". Nawet Miron Białoszewski, który przynajmniej w zakresie potocznych obserwacji nie znał pod tym względem żadnych