życia religijnego, jak masowe pielgrzymki, koronacja cudownych obrazów lub uroczystości związane z wynoszeniem na ołtarze kolejnych błogosławionych i świętych. Wszystkie te formy rozkwitły w pełni w pierwszym dziesięcioleciu III Rzeczypospolitej.<br>Towarzyszą temu podobne co ongiś różnice poglądów w obrębie samego episkopatu. W XVII wieku nie zajmował on jednolitego politycznie stanowiska; magnateria duchowa, czyli biskupi, pilnowała dość często interesów własnych rodzin i koterii. Brak silnej władzy królewskiej sprawił, że nie musiała się liczyć z polityką tronu, jak to się działo na przykład we Francji czy Hiszpanii. Obecnie &lt;page nr=339&gt; jest publiczną tajemnicą, że wśród naszych książąt Kościoła są zwolennicy różnych orientacji politycznych, co prawda