dla równowagi na krańcach długich drągów. Śpieszą drobnym kroczkiem, nie wylewając płynu tak cenionego w tym mieście. Wąska strużka wody dociera do siedlisk nędzarzy tylko na wątłych ramionach drepczących dzieci. Przez okna bez szyb widać małe warsztaty, tam też dzieci uwijają się przy robocie.<br> Te warsztaty, tłumaczy przewodnik, przeważnie nie mają koncesji, nie są nastawione na dłuższe istnienie, egzystują z dnia na dzień, dziś jeszcze przeto chcą wykorzystać pracę dzieci, bo jutro trzeba będzie lepiej płacić dorosłym.<br> - Najpierw - powiada mój cicerone - trzeba się zdecydować, czego nie będziemy oglądać. Na wszystko czasu nie starczy. Można sobie darować uliczkę, gdzie dawni oficerowie Czang