próby wyjaśnienia tych właśnie rezonansów doprowadziły do sformułowania modelu optycznego oddziaływania [2]. Tak szerokie bowiem rezonanse dostać możemy dla rezonansowych stanów cząstki w dole potencjału. Uwzględniając absorpcję wyrzucającą cząstki z kanału elastycznego musimy potencjał ten uczynić zespolonym. Rzeczywiście, włączenie takiego potencjału do interpretacji oddziaływania neutronów z jądrami prowadziło do występowania maksimów i minimów w całkowitym przekroju czynnym (rys. 2).<br>Przyjrzyjmy się bliżej uzyskanemu obrazowi. Uważamy tu mianowicie, że uzyskane w całkowitym przekroju czynnym dla neutronów maksima związane są z jednocząstkowym rezonansem odpowiadającym poziomowi metastabilnemu w dole potencjału utworzonym dla neutronów przez barierę centryfugalną. Poprzez sprzężenia z wewnętrznymi stopniami swobody jądra złożonego