zdarza się w brydżu. Czasem jest nawet wynikiem przemyślanych zagrań rozgrywającego lub obrońców. Parę takich rozdań tutaj przedstawię: <br>Płaski &lt;orig&gt;częściuch&lt;/&gt;<br>Maksy, obie przed, rozd. S<br><br>NORTH<br>&lt;gap&gt;<br>WEST<br><br>&lt;gap&gt;<br>EAST<br>&lt;gap&gt;<br>SOUTH<br>&lt;gap&gt;<br>Gracz S otworzył tutaj ostro 2 i wszyscy czujnie spasowali, a najczujniejszego pasa dał gracz N. Ponieważ jest to turniej na maksy, dlatego każda lewa ma swoją wagę. Gracz W wystartował damą i nie było chyba wątpliwości, że jest ona singlowa. Zabiłem asem w stole i złączyłem atuty. W doszedł asem, zagrał w kiera do asa E. Ten oczywiście podał partnerowi wymarzoną przebitkę. Powstała następująca końcówka: <br><br>NORTH<br>&lt;gap&gt;<br>WEST<br><br>&lt;gap&gt;<br>EAST<br>&lt;gap&gt;<br>SOUTH<br>&lt;gap&gt;<br>Rozgrywający oddał