dziewczyny mnie nie zaskoczyły (choć na pewno, widząc mnie, wcale by się nie pogniewały, bo i one lubiły psoty i figle), i zrzuciłem z siebie battledress, koszulę i kalesonki, i buty, i skarpetki,<br>i stanęłam przed lustrem,<br>- A więc taka jesteś teraz, Uto! - szepnęłam, patrząc na siebie: już nie dziecko, małą dziewczynkę, jaką mimo wszystko byłam w Paninie: minęły trzy lata, wyrosłam, piersi mi się zaokrągliły, tak jak i biodra, zawsze dość szerokie, teraz wydawały się jeszcze obfitsze przy wąskiej talii, i ta gęsta kępka włosów między pulchnymi udami, ta czarna grzywka, którą zapowiadała jeszcze we Lwowie mądra Sara, a gdy stanęłam